تأثیر نمایش مشروبات الکلی(۲)

دو مطالعه ديگر تأثير تصاوير مشروبخوارى در برنامه‌هاى تلويزيونى را در شرايط کنترل شده مورد بررسى قرار داد. يکى از اين مطالعات دريافت که کودکان ۸ تا ۱۱ سال که برنامه ام.اي.اس.اچ (M.A.S.H) براى آنها به‌نمايش درآمد، بيشتر از کودکانى که آن فيلم را در حالى که صحنه مشروبخوارى آن حذف شده بود ديده بودند يا اصلاً آن برنامه را نديده بودند، احتمال داشت که يکى از مشروبات الکلى را به‌جاى آب به‌عنوان يک نوشيدنى مناسب سرو کردن براى بزرگسالات تشنه، انتخاب کنند.

درآزمايش کنترل شدهٔ ديگر، کودکان ۱۰ و ۱۱ سال به‌طور اتفاقى به‌گروه‌هايى تقسيم شدند که به‌برخى از آنها برنامه‌هاى ويدويويى نشان داده شده که شخصيت‌هاى اصلى داستان را در خالى نشان مى‌داد که مشروبات الکلى مصرف مى‌کردند. درست بعد از تماشاى اين برنامه، کودکان سنجه‌هاى نگرش نسبت به الکل ونيز پرسشنامه‌اى را که در آن کودکان برآورد مى‌کردند که چقدر احتمال دارد در آينده مشروب بخورند، کامل مى‌کردند. تنها يک تأثير مشخص از تماشاى برنامه‌اى که مشروبخوارى را به‌تصوير مى‌کشيد، وجود داشت. پسرهايى که بازيگر تلويزيونى را در حال مشروبخوارى تماشا کرده بودند، بيشتر از پسرهايى که چنين تصاويرى نديده بودند، احتمال داشت بگويند که فوايدى که به الکل نسبت داده مى‌‌شود مهم‌تر از چيزهاى بدى است که دربارهٔ آن گفته مى‌شود.

برخى از جديدترين مدارک نشان داده‌اند که نمايش مصرف الکل در برنامه، ممکن است بر شکل‌گرى شخصيت کودکان، پيش از بلوغ، تأثير بگذارد، به‌گونه‌اى که آنها نيز روزى مشروبات الکلى مصرف مى‌کنند، اما تنها درصورتى چنين اتفاقى مى‌افتد که آنها با چنين تصاويري، بسيار روبه‌رو شوند و والدين آنها نيز مشروبات الکلى مصرف کنند. تأثيرات تلويزيون دراين بستر، تنها در درون بستر ديگر تأثيرات بالقوه در زندگى کودک رخ مى‌دهد. در اينجا به‌نطر مى‌رسد که نمونه‌بردارى از نقش والدين و نگرش مطلوب نسبت به مصرف مشروبات الکلى در خانوادهٔ خود کودک، عوامل کليدى باشند، تنها ديدن اينکه در تلويزيون شخصيت‌ها مشروب مصرف مى‌کنند و از طعم آن لذت مى‌برند، شرايط کافى را براى کودکان فراهم نمى‌کند تا بگويند که انتظار مى‌رود خود آنها نيز درآينده مشروب بخورند.

در بريتانيا، تحقيقاتى در ميان نوجوانان ۱۲ تا ۱۷ سال به‌انجام رسيد تا دريابند که آيا تلويزيون بر تصور آنها نسبت به مشروبخوارى و باورها واعمال آنها در ارتباط با الکل تأثير مى‌گذارد؟ اين تحقق متشکل بود از پيمايشى که به‌وسيله مجموعه‌اى از گروه‌هاى متمرکز تکميل شده بود. فرضيه‌اى در ابتدا بيان شد مبنى بر اينکه هر نوع کمکى که تلويزيون ممکن است به ايجاد تمايلات مصرف الکل در ميان جوانان کند، مى‌تواند در طول يک دوره زمانى طولانى شکل جامعه‌پذيرى تدريجى به‌خود بگيرند و نه اينکه بر حسب دگرگونى‌هاى کوتاه‌مدت در رفتار، منوط به قرار گرفتن در معرض برنامه‌هاى خاص در فردى ظاهر شود.

نوجوانان به سه گروه سنى تقسيم شدند: گروهى که هرگز مشروب نمى‌نوشيدند، آنهايى که بيشتر از يک هفته، اما کمتر از سه ماه از آخرين بارى که الکل نوشيده بودن مى‌گذشت، و کسانى که در هفتهٔ گذشته نوشيده بودند. اخير بودن زمان نوشيدن با جنس فرد تفاوتى نمى‌کرد. اما تفاوت‌هاى سنى مشاهده شد، به‌صورتى که نوجوانان بزرگ‌تر بيشتر احتمال داشت که ادعا کنند اخيراً نوشيده‌اند. با حذف تأثيرات جنس، سن و طبقهٔ اجتماعى بر اخير بودن نوشيدن، مدارک کمى وجود داشت که نشان دهد ميزان تماشاى تلويزيون طبق گزارش خود بينندگان، هيچ‌گونه ارتباطى با نوشيدن داشته باشد، مدرکى وجود نداشت که اين نظريه را ثابت کند که تماشاى تلويزيون، مستقلاً به زياد نوشيدن الکل کمک کرده باشد. هرچند با افزايش سن، نوجوانان کمتر تلويزيون تماشا مى‌کردند و بيشتر مشروب مى‌خورند. نوجوانان هرچه بزرگ‌تر مى‌شدند و اغلب دور از خانه جامعه‌پذير مى‌شدند، تماشاى تلويزيون در آنها کاهش مى‌يافت.