رواج گسترده آموباربیتال - یک باربیتورات با نیمه عمر متوسط ۸ تا ۴۲ ساعت - باعث شد که اصطلاح مصاحبه آمیتال جا بیفتد و گسترش یابد.
|
|
|
|
کاتانونی؛ شک به اختلال تبدیلی؛ موتیسم بدون علت مشخص؛ افتراق استوپورهای عملکردی از عضوی (وضعیتهای عضوی باید بدتر شوند؛ وضعیتهای عملکردی بهعلت کاهش اضطراب باید بهتر شوند).
|
|
|
بهعنوان يک اثر کمکی در مصاحبه برای بیماران مبتلا به اختلالهای واپسزنی و تجزبهای.
|
|
۱. تخلیه هیجانی اختلال استرس پس از تروما.
|
۲. بهبود حافظه در فراموشی و گریز تجزیهای.
|
۳. بهبود عملکرد در اختلال تبدیلی.
|
|
|
- بیمار در محیطی که احیاء قلبی - ریوی در صورت بروز هیپوتانسیون یا تضعیف (دپرسیون) تنفسی، به سادگی در دسترس باشد، دراز میکشد.
|
|
- به بیمار توضیح دهید که دارو به او کمک میکند که آرام شود و میل به صحبت کردن پیدا کند.
|
|
- یک سوزن نازک را به یک ورید محیطی وارد کنید
|
|
- محلول ۵% آموباربیتال سدیم (۵۰۰ میلیگرم محلول در ۱۰ میلیلیتر آب استریل) را با سرعتی کمتر از ۱ میلیلیتر در دقیقه (۵۰ میلیگرم در دقیقه) تزریق کنید.
|
|
- مصاحبه را با بحث درباره مسائل خنثی آغاز کنید. اغلب مفید است که بیمار را با حقایق شناختهشده زندگیاش تحریک کرد.
|
|
- تزریق را تا زمانیکه نیستاگموس طرفی پایدار یا خوابآلودگی بهوجود آید، ادامه دهید.
|
|
- برای حفظ حالت نارکوز تزریق را با سرعت ۵/۰ تا ۱ میلیلیتر در دقیقه (۲۵ تا ۵۰ میلیگرم در ۵ دقیقه) ادامه دهید.
|
|
- بیمار را وادارید تا دست کم ۱۵ دقیقه پس از پایان مصاحبه و تا زمانیکه بتواند بدون مراقبت راه برود، دراز بکشد.
|
|
- هر بار برای اجتناب از خطاهای تعیین دوزاژ از یک روش استفاده کنید.
|
|
|
- عفونت یا التهاب تنفسی فوقانی.
|
- نارسائی شدید کبدی یا کلیوی.
|
- هیپوتانسیون.
|
- سابقه پورفیری.
|
- اعتیاد به باربیتورات.
|
|
|
بسیاری از پزشکان برای مصاحبه به کمک دارو از دیازپام وریدی یا خوراکی استفاده میکنند.
|