باز شرح کردن حکایت آن طالب روزی حلال بی کسب و رنج در ...

یادم آمد آن حکایت کان فقیر		روز و شب می‌کرد افغان و نفیر
وز خدا می‌خواست روزی حلال		بی شکار و رنج و کسب و انتقال
پیش ازین گفتیم بعضی حال او		لیک تعویق آمد و شد پنج‌تو
هم بگوییمش کجا خواهد گریخت		چون ز ابر فضل حق حکمت بریخت
صاحب گاوش بدید و گفت هین		ای بظلمت گاو من گشته رهین
هین چراکشتی بگو گاو مرا		ابله طرار انصاف اندر آ
گفت من روزی ز حق می‌خواستم		قبله را از لابه می‌آراستم
آن دعای کهنه‌ام شد مستجاب		روزی من بود کشتم نک جواب
او ز خشم آمد گریبانش گرفت		چند مشتی زد به رویش ناشکفت