قبول کردن نصاری مکر وزیر را

صد هزاران مرد ترسا سوی او		اندک‌اندک جمع شد در کوی او
او بیان می‌کرد با ایشان براز		سر انگلیون و زنار و نماز
او به ظاهر واعظ احکام بود		لیک در باطن صفیر و دام بود
بهر این بعضی صحابه از رسول		ملتمس بودند مکر نفس غول
کو چه آمیزد ز اغراض نهان		در عبادتها و در اخلاص جان
فضل طاعت را نجستندی ازو		عیب ظاهر را بجستندی که کو
مو به مو و ذره ذره مکر نفس		می‌شناسیدند چون گل از کرفس
موشکافان صحابه هم در آن		وعظ ایشان خیره گشتندی بجان