جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

حکایت در این معنی


یکی را حکایت کنند از ملوک    که بیماری رشته کردش چو دوک
چنانش در انداخت ضعف حسد    که می‌برد بر زیردستان حسد
که شاه ارچه بر عرصه نام آورست    چو ضعف آمد از بیدقی کمترست
ندیمی زمین ملک بوسه داد    که ملک خداوند جاوید باد
در این شهر مردی مبارک دم است    که در پارسایی چنویی کم است
نبردند پیشش مهمات کس    که مقصود حاصل نشد در نفس
نرفته‌ست هرگز بر او ناصواب    دلی روشن و دعوتی مستجاب
بخوان تا بخواند دعائی بر این    که رحمت رسد ز آسمان برین
بفرمود تا مهتران خدم    بخواندند پیر مبارک قدم
برفتند و گفتند و آمد فقیر    تنی محتشم در لباسی حقیر
بگفتا دعائی کن ای هوشمند    که در رشته چون سوزنم پای‌بند
شنید این سخن پیر خم بوده پشت    بتندی برآورد بانگی درشت
که حق مهربان است بر دادگر    ببخشای و بخشایش حق نگر
دعای منت کی شود سودمند    اسیران محتاج در چاه و بند؟
تو ناکرده بر خلق بخشایشی    کجا بینی از دولت آسایشی؟
ببایدت عذر خطا خواستن    پس از شیخ صالح دعا خواستن
کجا دست گیرد دعای ویت    دعای ستمدیدگان در پیت؟
شنید این سخن شهریار عجم    ز خشم و خجالت برآمد بهم
برنجید و پس با دل خویش گفت    چه رنجم؟ حق است اینچه درویش گفت
بفرمود تا هر که در بند بود    به فرمانش آزاد کردند زود
جهاندیده بعد از دو رکعت نماز    به داور برآورد دست نیاز
که ای بر فرازنده‌ی آسمان    به جنگش گرفتی به صلحش بمان
ولی همچنان بر دعا داشت دست    که شه سر برآورد و بر پای جست
تو گویی ز شادی بخواهد پرید    چو طاووس، چون رشته در پا ندید
بفرمود گنجینه‌ی گوهرش    فشاندند در پای و زر بر سرش
حق از بهر باطل نشاید نهفت    ازان جمله دامن بیفشاند و گفت
مرو با سر رشته بار دگر    مبادا که دیگر کند رشته سر
چو باری فتادی نگه‌دار پای    که یک بار دیگر نلغزد ز جای
ز سعدی شنو کاین سخن راست است    نه هر باری افتاده برخاسته‌ست


همچنین مشاهده کنید