تند سویم به غضب دید که برخیز و برو

تند سویم به غضب دید که برخیز و برو		خسکم در ته پا ریخت که بگریز و برو
چیست گفتم گنهم دست به خنجر زد و گفت		پیش از آن دم که شوی کشته بپرهیز و برو
پیش رفتم که بکش دست من و دامن تو		گرم شد کاتش من باز مکن تیز و برو
می‌نشستم که مگر خار غم از پا بکشم		داد دشنام که تقریب مینگیز و برو
وحشی این دیده که گردید همه اشک امید		آب حسرت کن و از دیده فرو ریز و برو