مرا دلیست ره عافیت رها کرده

مرا دلیست ره عافیت رها کرده		وجود خود هدف ناوک بلا کرده
ز جور چرخ ستم دیده و رضا داده		ز خوی یار جفا دیده و وفا کرده
به کار خویش فرو رفته مبتلی گشته		به درد عشق مرا نیز مبتلی کرده
هر آنچه داشته از عقل و دانش و دین		ز دست داده و سر در سر هوی کرده
گهی ز بیخردی آبروی خود برده		گهی ز بیخبری قصد جان ما کرده
به قول و عهد بتان غره گشته وز سر جهل		خیال باطل و اندیشه‌ی خطا کرده
عبید را به فریبی فکنده از مسکن		ز دوستان و عزیزان خود جدا کرده