نکنم حدیث شکر چو لبت گزیدم

نکنم حدیث شکر چو لبت گزیدم		چه کنم نبات مصری چو شکر مزیدم
بتو کی توان رسیدن چو ز خویش رفتم		ز تو چون توان بریدن چو ز خود بریدم
چه فروشی آب رویم که بملک عالم		نفروشم آرزویت که بجان خریدم
ندهم کنون ز دستت که ز دست رفتم		نروم ز پیش تیغت که بجان رسیدم
چه نکردم از وفا تا بتو میل کردم		چه ندیدم از جفا تا ز تو هجر دیدم
که برد خبر به یارم که ز اشتیاقش		ز خبر برفتم از وی چو خبر شنیدم
نکشیده زلف عنبر شکنش چو خواجو		نتوان بشرح گفتن که چها کشیدم