برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر

برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر		و آرام دل ز جان طلب و ترک جان بگیر
چون ما بترک گلشن و بستان گرفته‌ایم		گو باغبان بیا ودر بوستان بگیر
پیر مغان گرت بخرابات ره دهد		قربان او ز جان شو و کیش مغان بگیر
از عقل پیر درگذر و جام می بخواه		وانگه بیا و دامن بخت جوان بگیر
اکنون که در چمن گل سوری عروس گشت		از دست گلرخان می چون ارغوان بگیر
گر وعده‌ات بملکت نوشیروان دهند		بگذر ز وعده و می نوشین روان بگیر
یا چون میان یار ز هستی کنار کن		یا ترک آن پریرخ لاغر میان بگیر
ای ساربان چو طاقت ره رفتنم نماند		چون اشک من بیا و ره کاروان بگیر
خواجو اگر چنانکه جهانگیریت هواست		برگیر دل ز ملک جهان و جهان بگیر