چو هست قرب حقیقی چه غم ز بعد مزار

چو هست قرب حقیقی چه غم ز بعد مزار		نظر بقربت یارست نی بقرب دیار
چو زائران حرم را وصال روحانیست		تفاوتی نکند از دنو و بعد مزار
رسید عمر بپایان و داستان فراق		ز حد گذشت و بپایان نمی‌رسد طومار
بباغ بلبل خوش نغمه سحر خوان بین		که روز و شب سبق عشق می‌کند تکرار
بیا که حلقه نشینان بزمگاه الست		زدند بر در دل حلقه‌ی در خمار
بکش جفای رقیب ار حبیب می‌خواهی		کنار گل نبری گر کنی کناره ز خار
چه هجر و وصل مساویست در حقیقت عشق		اگر ز هجر بسوزی بساز و وصل انگار
درست قلب من ار شد شکسته باکی نیست		بحکم آنکه روان می‌رود درین بازار
بروی خوب وی آنکس نظر کند خواجو		که پشت بر دو جهان کرد و روی بر دیوار