روش‌های میدانی

روش‌هاى ميدانى به روش‌هايى اطلاق مى‌شود که محقق براى گرد‌آورى اطلاعات ناگزير است به محيط بيرون برود و با مراجعه به افراد يا محيط، و نيز برقرارى ارتباط مستقيم با واحد تحليل يعنى افراد، اعم از انسان، مؤسسات، سکونت‌گاه‌ها، موردها و غيره، اطلاعات مورد نظر خود را گرد‌آورى کند. در واقع، او بايد ابزار سنجش يا ظروف اطلاعاتى خود را به ميدان ببرد و با پرسشگري، مصاحبه، مشاهده و تصويربردارى آنها را تکميل نمايد و سپس براى استخراج، طبقه‌بندي، و تجزيه‌وتحليل به محل کار خود برگردد.