در اعتقاد خود گوید

با چنین فقر و این تهی دستی		وندرین خاکساری و پستی
پشت گرمم بدانکه بی‌کم و کاست		اعتقادی درست دارم و راست
به رسول و کلام و وحی و ملک		به شب قربت و عروج فلک
به بهشت و بدوزخ و بالم		به سماوات و عرش و لوح و قلم
به ترازو و عرصه‌ی عرصات		به عبور مجردان ز صراط
به کرامات و معجز و بولی		به ابوبکر و عمر و بعلی
به شب اولین گور و عذاب		به وقوف و بحشر و نشر و حساب
به خدایی که واحدست و صبور		به خدایی که قادرست و غفور
بی‌زن و بی‌شریک و فرزندست		او به کس، کس باو نه مانندست
حی و قیوم و بر وعدل و علیم		خالق و رازق و قدیر و قدیم
بود و هست و بود ولی بیچون		از جسد فرد و از جهت بیرون
ز اختر و چرخ و عقل و جان برتر		وز خیال و ضمیر و فکر به در
ملک انس و جان علی‌الاطلاق		« ابدی الظهور والاشراق »
حکم او عدل و وعده‌ی او راست		بجز و هرچه بود و هست و اوراست
پادشاها، به ذات اکرم تو		به صفات و به اسم اعظم تو
که ز ایمان مکن تهی دستم		بر همینم بدار تا هستم