همچو گل صد گونه رنگ آورده‌ای

همچو گل صد گونه رنگ آورده‌ای		غنچه‌وارم دل به تنگ آورده‌ای
سوی من هر دم ز زلف و خال و خط		لشکری دیگر به جنگ آورده‌ای
در مخالف میزنی چون دف مرا		راستی نیکم به چنگ آورده‌ای
چون تو آهو زاده‌ای حیفست حیف!		کن چنان خوی پلنگ آورده‌ای
بی‌گناهم کشته‌ای صدبار و باز		رفته‌ای، صد عذر لنگ آورده‌ای
بس جهودی میکشم، گویی، مرا		با اسیران از فرنگ آورده‌ای
اوحدی را خاک پای خویش خوان		چونکه دستش زیرسنگ آورده‌ای