ایندم منم که بیدل و بی‌یار مانده‌ام

ایندم منم که بیدل و بی‌یار مانده‌ام		در محنت و بلا چه گرفتار مانده‌ام؟
با اهل مدرسه چو به اقرار نامدم		با اهل مصطبه چه به انکار مانده‌ام؟
در صومعه چو مرد مناجات نیستم		در میکده ز بهر چه هشیار مانده‌ام؟
در کعبه چون که نیست مرا جای، لاجرم		قلاش وار بر در خمار مانده‌ام
ساقی، بیار درد و از این درد یک زمان		بازم رهان، که با غم و تیمار مانده‌ام
در کار شو کنون، غم کاری بخور، که من		از کار هر دو عالم بی‌کار مانده‌ام
کاری بکن، که کار عراقی ز دست رفت		در کار او ببین که: چه غمخوار مانده‌ام