در مرثیه‌ی شاه زاده سلطان حسین

ناگه از طبعم مشام دل شنید		بوی طوفان خیزی کون و مکان
بهر آن گردید نطقم نوحه گر		کز اجل دی میر زرین افسران
مالک گردون شکوه کامکار		کامل عالی سریر کامران
زین ملک و سلطانت سلطان حسین		شهسوار نامدار نوجوان
شد روان با هودج گردون اساس		بهر سیر ملک فردوس از جهان
زان الم انس و ملک یک سر شدند		اهل ماتم بر زمین و اسمان
وز پی سال وفاتش از جمل		بست دل گویا طلسمی در زبان
و آن طلسم از شانزده مصرع بود		کلک عاجل را ز فکرم بر زبان