کتبت قصه شوقی و مدمعی باکی

کتبت قصه شوقی و مدمعی باکی		بیا که بی تو به جان آمدم ز غمناکی
بسا که گفته‌ام از شوق با دو دیده خود		ایا منازل سلمی فاین سلماک
عجیب واقعه‌ای و غریب حادثه‌ای		انا اصطبرت قتیلا و قاتلی شاکی
که را رسد که کند عیب دامن پاکت		که همچو قطره که بر برگ گل چکد پاکی
ز خاک پای تو داد آب روی لاله و گل		چو کلک صنع رقم زد به آبی و خاکی
صبا عبیرفشان گشت ساقیا برخیز		و هات شمسه کرم مطیب زاکی
دع التکاسل تغنم فقد جری مثل		که زاد راهروان چستی است و چالاکی
اثر نماند ز من بی شمایلت آری		اری مثر محیای من محیاک
ز وصف حسن تو حافظ چگونه نطق زند		که همچو صنع خدایی ورای ادراکی