صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم

صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم		وین نقش زرق را خط بطلان به سر کشیم
نذر و فتوح صومعه در وجه می‌نهیم		دلق ریا به آب خرابات برکشیم
فردا اگر نه روضه رضوان به ما دهند		غلمان ز روضه حور ز جنت به درکشیم
بیرون جهیم سرخوش و از بزم صوفیان		غارت کنیم باده و شاهد به بر کشیم
عشرت کنیم ور نه به حسرت کشندمان		روزی که رخت جان به جهانی دگر کشیم
سر خدا که در تتق غیب منزویست		مستانه‌اش نقاب ز رخسار برکشیم
کو جلوه‌ای ز ابروی او تا چو ماه نو		گوی سپهر در خم چوگان زر کشیم
حافظ نه حد ماست چنین لاف‌ها زدن		پای از گلیم خویش چرا بیشتر کشیم