چرا نه در پی عزم دیار خود باشم

چرا نه در پی عزم دیار خود باشم		چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم
غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم		به شهر خود روم و شهریار خود باشم
ز محرمان سراپرده وصال شوم		ز بندگان خداوندگار خود باشم
چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی		که روز واقعه پیش نگار خود باشم
ز دست بخت گران خواب و کار بی‌سامان		گرم بود گله‌ای رازدار خود باشم
همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود		دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ		وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم