دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد		شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عرقش پاک کنید		تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطرب عشق		راه مستانه زد و چاره مخموری کرد
نه به هفت آب که رنگش به صد آتش نرود		آن چه با خرقه زاهد می انگوری کرد
غنچه گلبن وصلم ز نسیمش بشکفت		مرغ خوشخوان طرب از برگ گل سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود		عرض و مال و دل و دین در سر مغروری کرد