جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

منم که گوشه میخانه خانقاه من است


منم که گوشه میخانه خانقاه من است    دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است
گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک    نوای من به سحر آه عذرخواه من است
ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله    گدای خاک در دوست پادشاه من است
غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست    جز این خیال ندارم خدا گواه من است
مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی    رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است
از آن زمان که بر این آستان نهادم روی    فراز مسند خورشید تکیه گاه من است
گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ    تو در طریق ادب باش و گو گناه من است


همچنین مشاهده کنید