آمد بر من جهان و جانم

آمد بر من جهان و جانم		انس دل و راحت روانم
بر خاستمش به بر گرفتم		بفزود هزار جان به جانم
از قد بلند و زلف پشتش		گفتم که مگر به آسمانم
چون سر بنهاد در کنارم		رفت از بر من جهان و جانم
فریاد مرا ز بانگ موذن		من بنده‌ی بانگ پاسبانم