روا داری که بی روی تو باشم

روا داری که بی روی تو باشم		ز غم باریک چون موی تو باشم
همه روز و همه شب معتکف‌وار		نشسته بر سر کوی تو باشم
به جوی تو همه آبی روانست		سزد گر من هواجوی تو باشم
اگر چشمم ز رویت باز ماند		به جان جوینده‌ی روی تو باشم
اگر زلفین چوگان کرد خواهی		مرا بپذیر تا گوی تو باشم
به باغ صحبتت دلشاد و خرم		زمانی بر لب جوی تو باشم
نگارینا تو با چشم غزالی		رها کن تا غزل‌گوی تو باشم