جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

خاکم که مرا منی نیابی


خاکم که مرا منی نیابی    بادم که مرا تنی نیابی
هیچم به عیار تو دو جو کم    گر بر محکم زنی نیابی
دشمن کامم ز دوستداریت    وز من دم دشمنی نیابی
چون من تو شدم تو زی مغان شو    کنجا توئی و منی نیابی
چون سایه مرا به تیرگی جوی    کاندر ره روشنی نیابی
گفتی که چه نامی از دلت پرس    کز من صفت منی نیابی
نقش الحجر دل تو نامم    جز عاشق گلخنی نیابی
بار دل من توئی که جز گل    بار گل خوردنی نیابی
در سینه‌ی آتشین طلب دل    کاندر بر سوسنی نیابی
دل تافته شد مجوی ازو صبر    کز آتش آهنی نیابی
پیروزه‌ی چرخ را از آهم    جز رنگ خماهنی نیابی
خاقانی را چنان مکن گم    کانگه که طلب کنی نیابی


همچنین مشاهده کنید