جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا
دل را کجا به زلف رسا میتوان رساند؟
|
همچنین مشاهده کنید
- پیش از خزان به خاک فشاندم بهار خویش
- از جوانی داغها بر سینهی ما مانده است
- آب خضر و می شبانه یکی است
- در کشاکش از زبان آتشین بودم چو شمع
- سودا به کوه و دشت صلا میدهد مرا
- آبها آیینهی سرو خرامان تواند
- صد گل به باد رفت و گلابی ندید کس
- دو عالم شد ز یاد آن سمن سیما فراموشم
- کو جنون تا خاک بازیگاه طفلانم کنند؟
- به زیر چرخ دل شادمان نمیباشد
- خار در پیراهن فرزانه میریزیم ما
- بی قدر ساخت خود را، نخوت فزود ما را
- نه آسمان سبوکش میخانهی تواند
- گردنکشی به سرو سرافراز میرسد
- ما خنده را به مردم بیغم گذاشتیم
- چندان که چو خورشید به آفاق دویدیم
- در نمود نقشها بیاختیار افتادهام
- عمری است حلقهی در میخانهایم ما
- سیراب در محیط شدم ز آبروی خویش
- دل را کجا به زلف رسا میتوان رساند؟