پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

حکایت چاکری که از دست شاه میوه‌ی تلخی را با رغبت خورد


پادشاهی بود نیکو شیوه‌ای    چاکری را داد روزی میوه‌ای
میوه‌ی او خوش همی‌خورد آن غلام    گفتیی خوشتر نخورد او زان طعام
از خوشی کان چاکرش می‌خورد آن    پادشا را آرزو می‌کرد آن
گفت یک نیمه بمن ده‌ای غلام    زانک بس خوش می‌خوری این خوش طعام
داد شه را میوه و شه چون چشید    تلخ بود،ابرو از آن درهم کشید
گفت هرگز ای غلام این خود که کرد    وین چنین تلخی چنان شیرین که کرد
آن رهی با شاه گفت ای شهریار    چون ز دستت تحفه دیدم صد هزار
گر ز دستت تلخ آمد میوه‌ای    بازدادن را ندانم شیوه‌ای
چون ز دستت هر دمم گنجی رسد    کی به یک تلخی مرا رنجی رسد
چون شدم در زیر محنت پست تو    کی مرا تلخی کند از دست تو
گر ترا در راه او رنجست بس    تو یقین می‌دان کن آن گنج است بس
کار او بس پشت و روی افتاده است    چون کنی تو، چون چنین بنهاده است
پختگان چون سر به راه آورده‌اند    لقمه‌ی بی خون دل کی خورده‌اند
تا که بر نان و نمک بنشسته‌اند    بی‌جگر نان تهی نشکسته‌اند


همچنین مشاهده کنید