جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

دردی است درین دلم نهانی


دردی است درین دلم نهانی    کان درد مرا دوا تو دانی
تو مرهم درد بیدلانی    دانم که مرا چنین نمانی
من بنده‌ی بی کس ضعیفم    تو یار کسان بی کسانی
گر مورچه‌ای در تو کوبد    آنی تو که ضایعش نمانی
از من گنه آید و من اینم    وز تو کرم آید و تو آنی
یارب به در که باز گردم    گر تو ز در خودم برانی
از خواندن و راندنم چه باک است    خواه این کن و خواه آن تو دانی
گویم «ارنی» و زار گریم    ترسم ز جواب «لن ترانی»
پیری بشنید و جان به حق داد    عطار سخن مگو که جانی


همچنین مشاهده کنید