ما چو بی‌ماییم از ما ایمنیم

ما چو بی‌ماییم از ما ایمنیم		از تولا و تبرا ایمنیم
از تفاخر همچو گردون فارغیم		وز تغیر همچو دریا ایمنیم
چون گذر کردیم از بالا و پست		هم ز پستی هم ز بالا ایمنیم
چون نه نادان و نه دانا مانده‌ایم		هم ز نادان هم ز دانا ایمنیم
چون زبان از نیک و بد دربسته‌ایم		هم ز شنوا هم ز گویا ایمنیم
چون قرار کار ما رفتست دی		لاجرم ز امروز و فردا ایمنیم
نام و ننگ ما در اقصای جهان		گر نهان شد ور هویدا ایمنیم
روز و شب بی راه می‌جوییم راه		زانکه از ناایمنی ما ایمنیم
چون سر عطار گوی راه شد		از سریر لاف و سودا ایمنیم