جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

از عشق تو من به دیر بنشستم


از عشق تو من به دیر بنشستم    زنار مغانه‌ی بر میان بستم
چون حلقه‌ی زلف توست زناری    زنار چرا همیشه نپرستم
گر دین و دلم ز دست شد شاید    چون حلقه زلف توست در دستم
دست‌آویزی نکو به دست آمد    در زلف تو دست تا بپیوستم
چون ترسایی درست شد بر من    خوردم می عشق و توبه بشکستم
زان می که به جرعه‌ای که من خوردم    گویی ز هزار سالگی مستم
در سینه دریچه‌ای پدید آمد    بسیار بر آن دریچه بنشستم
صد بحر از آن دریچه پیدا شد    من چشمه‌ی دل به بحر پیوستم
طاقت چو نداشتم شدم غرقه    زان صید که اوفتاد در شستم
جانم چو ز عشق آن جهانی شد    از رسم و رسوم این جهان رستم
باور نکنند اگر به نطق آرم    امروز بدین صفت که من هستم
نه موجودم نه نیز معدومم    هیچم، همه‌ام، بلند و پستم
عطار درین چنین خطرگاهی    تو دانی و تو که من برون جستم


همچنین مشاهده کنید