بقایای مجرای تیروگلوسال

اگر مجراى تيروگلوسال باقى بماند يک کيستى تشکيل مى‌شود که معمولاً با سوراخ سسوم زبان ارتباط دارد. مجراى تيروگلوسال از ابتداى دومين قوس برونکيال، استخوان هيوئيد و قبل از اتصال آن به‌خط وسط به پائين نزول مى‌کند و به‌همين دليل مجراى باقى‌مانده از تيروگلوس معمولاً از ميان استخوان هيوئيد مى‌گذرد.

ممکن است فوليکول‌هاى تيروئيد در ۴۰-۳۰% نمونه‌ها يافت شوند. به‌طور شايع سه يا بيشتر از سه مجرا بين کيست‌هاى تيروگلوسال و قاعدهٔ زبان يافت مى‌شوند.

يافته‌هاى بالينى

شايع‌ترين يافته‌ٔ بالينى يک تودهٔ کيستيک و گرد است که در افراد مختلف اندازه‌هاى متفاوتى داشته و در خط وسط گردن دقيقاً زير استخوان هيوئيد واقع شده است. کيست ممکن است به‌دنبال يک واکنش التهابى حاد مربوط به يک عفونت آشکار شود. از آنجائى‌که مايع داخل کيست تحت فشار قرار دارد ممکن است به‌شکل يک تومور توپر به‌نظر برسد.

اين کيست‌ها و غدد فرعى تيروئيد که در خط وسط قرار دارند، با انجام عمل بلع و درآوردن زبان جابه‌جا مى‌شوند. هنگامى که يک تودهٔ توپر در خط وسط وجود دارد بايد شواهد فقدان تيروئيد مثل هيپوتيروئيديسم و فقدان لوب‌هاى جانبى تيروئيد در لمس، مورد توجه قرار گيرند.

تشخيص‌هاى افتراقى

مواردى‌که با بقاياى تيروگلوسال در خط وسط، اشتباه مى‌شوند محدود بوده و عبارتند از: لنف‌نودها، کيست‌هاى درموئيد و غدد بزرگ‌شدهٔ دلفين که حاوى متاستاز هستند.

عوارض

غدد تيروئيد زبانى ممکن است ديس‌پنه، ديسفاژي، ديس‌فوني، خونريزى يا درد ايجاد کنند. کارسينوم در بافت تيروئيدى نابه‌جا به‌مراتب شايع‌تر از بافت طبيعى تيروئيد يافت مى‌شود. کيست‌هاى تيروگلوسال مستعد عفونت بوده و چنانچه به‌طور خودبه‌خود تخليه شوند و يا با يک برش تخليه شوند، يک فيستول ترشحى مزمن به‌وجود خواهد آمد. خارج‌کردن يک تيروئيد نابه‌جا معمولاً باعث خروج تمام بافت تيروئيدى موجود در بدن خواهد شد که به‌دنبال آن هيپوتيروئيديسم به‌وجود خواهد آمد.

درمان

عفونت حاد در مجراى تيروگلوسال بايد با گرماى موضعى و آنتى‌بيوتيک درمان شود. آبسه‌ها بايد برش داده شده و تخليه شوند و مجارى و کيست‌هاى تيروگلوسال پس از برطرف شدن واکنش‌هاى التهابى بايد خارج شوند. قسمت ميانى استخوان هيوئيد و مجراى تيروگلوسال تا قاعدهٔ زبان، نيز بايد برآورده شود.

غدد نابه‌جاى تيروئيد معمولاً همراه با فقدان دو لوب تيروئيد هستند. اين بقاياى تيروئيدى ممکن است در کودکى و نوجوانى هورمون‌هاى مؤثرى توليد کنند ولى بالاخره در اين زمان هيپوتيروئيدى بروز خواهد کرد.