درمان و پیش‌آگهی

اصول تشخيصى

- وجود تومور در مسير عصب محيطى

- شواهدى مربوط به اختلال حرکتى يا حسى که محدود به يک عصب محيطى باشد.

- وجود درد در مسير يک عصب محيطى

تومورهاى اعصاب محيطى گاهى قابل خارج‌کردن از طريقهٔ جراحى هستند ولى گاهى به‌طور منتشر بوده و حالت تهاجمى دارند. از مواردى‌که قابل خارج‌کردن هستند، شايع‌ترين آنها تومور غلاف عصبى است که به‌نام‌هاى متنوع فيبروبلاستوم اطراف عصبي، نوريلموما يا شوانوم مشهور است.

اين تومورها قادر هستند قسمت اعظم عصب درگير را به يک سمت جابه‌جا کنند و اغلب مى‌توان آنها را به‌طور کامل يا تقريباً کامل خارج ساخت. در بيماران مبتلا به نوروفيبروماتوز که در سن بلوغ هستند تومورهاى اعصاب محيطى ممکن است بدخيم شوند و به‌ نواحى ديگر بدون متاستاز داده يا به بافت‌هاى اطراف تهاجم موضعى پيدا کنند.

شوانوم واقعى که از سلول‌هاى شوان تشکيل شده است و تومور نادرى مى‌باشد، پتانسيل بالائى براى بدخيم‌شدن دارد که اين مسئله به‌خصوص در افراد مبتلا به نوروفيبروماتوز صادق است. نوروفيبروم، مربوط به فعاليت نئوپلاستيک منتشر در غلاف عصب است. رشد اين تومورها اغلب در زمان بلوغ تسريع مى‌شود.

علائم بالينى

علائم و نشانه‌هاى اختلال عملکرد اعصاب محيطى ممکن است به‌صورت علائم تحريکى يا فلجى باشد.

تشخيص‌هاى افتراقى

نوروپاتى محيطى و از جمله آنهائى که در اثر فشار به عصب پديد آمده‌اند (گيرافتادن عصب) مى‌توانند علائم تومورهاى اعصاب محيطى را تقليد کنند البته تومورى که ايجاد علائم کرده است معمولاً آن‌قدر بزرگ مى‌باشد که لمس مى‌گردد. تومورهاى عصبى مى‌توانند در طول مسير عصب در هر نقطه‌اى پديدار گردند. در حالى‌که سندرم‌هاى گيرافتادن عصب، مکان‌هاى مشخصى دارند. حساسيت منتشر در طول مسير عصب در نوريت شايع‌تر از حساسيت ناشى از اختلال عملکرد ثانويه به اثر حجمى تومور اوليه، مى‌باشد.

درمان و پيش‌آگهى

شوانوم‌ها را تقريباً در تمام موارد مى‌توان تنها با مختصرى افزايش در نقص عصبى موجود، خارج ساخت. در شوانوم‌هاى بدخيم مهاجم، آمپوتاسيون اندام درگير توصيه مى‌شود مگر اينکه سرطان آن‌قدر پيشرفته باشد که احتمال بقاء درازمدت تحت هر شرايطى اندک باشد. نوروفيبروم‌ها را اغلب بدون از بين رفتن عملکرد عصب درگير، نمى‌توان خارج ساخت. به‌همين ‌خاطر نوروفيبروم‌هاى واقعى بايد بيوپسى شوند تا مطمئن شويم بدخيم نيستند.

از آنجائى که اغلب تومورهاى اعصاب محيطى يا به‌طور کامل قابل خارج‌کردن هستند يا اينکه رشد آهسته‌اى داشته و محدود به يک عصب منفرد مى‌باشند، لذا پيش‌آگهى در کل خوب است.