افزایش فشار داخل مغزی

جمجمه حاوى مغز، مايع مغزى نخاعى و خون مى‌باشد. در فشارهاى داخل مغزى طبيعي، بين ۱۵-۱۰ ميلى‌متر جيوه (۱۸۰-۱۲۰ ميلى‌متر H2O)، تعادل حجمى بين اين سه قسمت حفظ مى‌شود. افزايش حجم يکى از اين قسمت‌ها فشار داخل مغزى را بالا مى‌برد مگر اينکه حجم دوقسمت ديگر به‌طور متناسب کاهش يابد (تئورى مونروکلي).

اثرات مضر و مخرب افزايش فشار داخل مغزى از طريق زير اعمال مى‌شود: ۱. با افزايش گراديان فشار، مغز و برخى قسمت‌هاى آن جابه‌جا مى‌شوند. ۲. فشار مؤثر پرفيوژن مغز کاهش مى‌يابد (ICP فشار داخل مغزى - BP فشارخون = CPP فشار پرفيوژن مغز).

يک ضايعهٔ فضائى داخل مغزى (مثل تومور و هماتوم) به‌عنوان جزء چهارم ظاهر مى‌شود و وجود آن باعث شروع تغييرات جبرانى در سه جزء ديگر ديده مى‌شود: ۱. عروق خونى مغز تحت فشار قرار گرفته و مقدار خون داخل مغز کاهش مى‌يابد. ۲. به‌دنبال افزايش فشار داخل مغزى کاهش توليد و افزايش بازجذب، موجب کاهش حجم CSF مى‌شود. ۳. حجمى که توسط کل مغز اشغال مى‌شود نيز با خروج قسمت‌هاى مختلف مغز از سوراخ‌هاى مجاور کاهش مى‌يابد (به‌طور مثال در فتق ترانس تنتوريال، يا فتق تونسيلار.