قطع عضو

اهداف فورى قطع عضو عبارتند از:

۱. برداشتن بافت بيمار

۲. تسکين درد

۳. انجام جراحى که امکان ترميم اوليهٔ زخم را فراهم خواهد کرد

۴. ساختن قسمت باقى‌ماندهٔ اندام و پيش‌بينى پروتزى که امکان کارکرد مفيد اندام را فراهم خواهد کرد

بيش از ۹۰% از ۶۵۰۰۰ قطع عضوى که سالانه در ايالات متحدهٔ آمريکا انجام مى‌شود، براى گانگرن ايسکميک يا عفونى هستند. شصت تا هشتاد درصد موارد قطع اندام تحتانى به‌خاطر عوارض عروقى و عفونى ديابت قندى انجام مى‌شوند، و ۵۰-۱۵% بيماران ديابتى که اندام تحتانى آنها قطع شده، طى ۵ سال پاى ديگر خود را هم از دست خواهند داد. ديگر انديکاسيون‌هاى قطع عضو شامل عفونت غيرديابتى همراه ايسکمى (۲۵-۱۵%)، ايسکمى بدون عفونت (۱۰-۱۵%)، استئوميليت (۵-۳%)، تروما (۵-۲%)، و سرمازدگي، تومورها، نوروم‌ها، و ديگر علل متفرقه (۱۰-۵%) هستند.

هم‌چنان که مى‌توان پيش‌بينى کرد، هرچه محل قطع عضو پروگزيمال‌تر باشد، ميزان مرگ بيشتر خواهد بود، که پس از قطع عضو بالاى زانو ۳۰% و پس از قطع عضو زير زانون ۵% است. حدود ۵۰% مرگ و ميرها در اثر علل قلبى - عروقى هستند.