آنوریسم‌های رانی و پوپلیته‌آل

سرخرگ پوپليته‌آل در ۷۰% موارد محل آنوريسم‌هاى سرخرگى محيطى است. دومين محل شايع سرخرگ رانى است، ولى در مجموع چندان معمول نيست. ترومبوز، آمبوليزاسيون محيطي، و گرفتگى پا تظاهرات اوليه هستند. برخلاف آنوريسم‌هاى آئورت، پارگى نادر است. انسداد از شکسته‌شدن ترومبوس ديواره‌اى که سطح داخلى کيسهٔ آنوريسم را مى‌پوشاند، ناشى مى‌شود.

درمان

جراحى فورى زمانى انديکاسيون دارد که ترومبوز حاد باعث ايسکمى پيش‌گانگرنى شده باشد. شواهد از نظر اينکه در غياب نشانه‌ها جراحى روتين قابل توصيه است يا خير، قطعى نيست، ولى معمولاً اگر قطر خارجى آنوريسم بيش از سه برابر قطر طبيعى سرخرگ در آن محل باشد يا اگر مقدار زيادى ترومبوس در داخل آنوريسم موجود باشد، جراحى توصيه مى‌شود.

يافته‌هاى بالينى

نشانه‌ها و علائم

در بيشتر بيماران، اولين نشانه در اثر ايسکمى حاصل از انسداد حاد سرخرگى ايجاد مى‌شود. يافته‌هاى پاتولوژيک از گانگرن سريعاً پيشرونده تا تنها ايسکمى خفيف - که با شکل‌گيرى خونرسانى جانبى به‌تدريج تخفيف مى‌يابد - متغير است. نشانه‌هاى ناشى از آمبوليزاسيون عودکننده به پا اغلب گذرا هستند؛ دوره‌هاى ايسکميک عودکننده ناشى از انسداد سرخرگ‌هاى کوچک در ساق در بيماران بالاى ۵۰ سال تقريباً هميشه منشاء آمبوليک دارند. به‌ندرت، آنوريسم‌هاى پوپليته‌آل با فشار وارد‌کردن به سياهرگ پوپليته‌آل يا عصب تيبيال باعث بروز نشانه‌هائى مى‌شوند.

لمس بزرگ‌شدگى موضعى سرخرگ عموماً براى تشخيص کفايت مى‌کند. چون آنوريسم‌هاى پوپليته‌آل در ۵۰% موارد دوطرفه هستند، لمس يک آنوريسم ضربان‌دار در فضاى پوپليته‌آل طرف مقابل اغلب به تشخيص ترومبوز آنوريسم پوپليته‌آل کمک مى‌کند. يک‌سوم بيماران دچار آنوريسم‌هاى پوپليته‌آل دوطرفه آنوريسم آئورت شکمى نيز دارند.

بررسى‌هاى تصويربردارى

آرتريوگرافى ممکن است آنوريسم را دقيقاً نشان ندهد، زيرا ترومبوس ديواره‌اى از قطر ظاهرى مجرا مى‌کاهد. با اين حال، آرتريوگرافى - به‌ويژه زمانى‌که جراحى مدنظر است - براى تعيين وضعيت سرخرگ‌هاى ديستال به آنوريسم توصيه مى‌شود.

سونوگرافى مقياس خاکسترى (gray scale) بهترين وسيله براى تائيد تشخيص آنوريسم محيطي، سنجش اندازه و شکل آن، و نشان‌دادن ترومبوس ديواره‌اى است.