جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

کارسینوم قشر آدرنال


کارسينوم‌هاى قشر آدرنال تومورهائى نادر هستند. پنجاه تا هفتاد درصد بيماران نشانه‌هائى مرتبط با افزايش ترشح هورمون‌ها- و به‌ويژه سندرم کوشينگ - دارند. کارسينوم‌هاى مردانه‌کننده، زنانه‌کننده، و کارسينوم‌هائى که طرفاً آلدوسترون ترشح مى‌کنند، مسئول ۱۵% موارد هستند. در ۱۰% ديگر موارد کارسينوم آدرنال ترشح هورمون‌ها تنها با بررسى‌هاى بيوشيميائى مشخص مى‌شود. تودهٔ قابل لمس شکمى يافته‌اى شايع است. قطر متوسط کارسينوم آدرنال ۱۲ سانتى‌متر است.
کارسينوم‌ قشر آدرنال با بافت‌هاى اطراف تهاجم مى‌کند، و حدود نيمى از بيماران در زمان تشخيص متاستاز (ريه، کبد، و جاهاى ديگر) دارند.
درمان با برداشتن راديکال تومور است. بقاى ميانهٔ بيماران ۱۵ ماه است، و ميزان بقاى ۵ سالهٔ آمارى پس از عمل ۴۰-۳۰% است. بيماران بالاى ۴۰ سال و داراى متاستاز پيش‌آگهى بدى دارند.
ميتوتان ترشح هورمون را کنترل مى‌کند و براى تسکين مفيد است. شيمى‌درمانى با استفاده از ميتوتان يا دوکسوروبيسين تقريباً در ۲۰% موارد باعث پسرفت تومور مى‌شود ولى ميزان بقاء را افزايش نمى‌دهد. اگر تومور عود کند، تکرار جراحى انديکاسيون دارد، زيرا بعضى بيماران مى‌توانند بقاء طولانى داشته باشند.


همچنین مشاهده کنید