ملانوم بدخیم

تومورهاى نسبتاً ناشايع متعددى از سطح اپى‌تليال ديستال به‌محل اتصال پوست و مخاط منشاء مى‌گيرند. نشانه‌ها غيراختصاصى و شامل خونريزي، ترشح، درد، توده، خارش و غيره هستند.

کارسينوم اپى‌درموئيد آنورکتوم (کارسينوم سلول سنگفرشى)

اين تومور، شايع‌ترين تومور مجراى مقعد و پرينئوم و مسئول ۷۵% تومورهاى بدخيم اين ناحيه است. اين تومور در قياس با آدنوکارسينوم رکتوم، ناشايع (۵-۳%) است.

ضايعه اگر زود تشخيص داده شود ممکن است کوچک، متحرک، و زگيلى باشد. ضايعات بزرگ زخمى و سخت هستند و توده‌اى قابل لمس ايجاد مى‌کنند. ممکن است ضايعات اقمارى پوستى و گره‌هاى لنفى اينگوينال قابل لمس وجود داشته باشند. لوکوپلاکي، لنفوگرانولوم تناسلي، فيستول‌هاى مزمن، و پوست تحريک‌شدهٔ مقعر جزء علل زمينه‌ساز هستند.

کارسينوم برخاسته از نقاط خارج مقعد به گره‌هاى لنفى در عرض پرينئوم به گره‌هاى لنفى اينگوينال سطحى يا در طول عروق لنفاوى هموروئيدى ميانى به گره‌هاى هيپوگاستريک و ابتوراتور و از آنجا به گره‌هاى ايلياک خارجى و اينگوينال متاستاز مى‌دهد.

CTاسکن و سونوگرافى ممکن است در تعيين نفوذ و گسترش موضعى کمک کنند. تومورهاى بزرگترى را که به اسفنکتر يا رکتوم حمله مى‌کنند، بايد به‌نحوى ديگر درمان کرد. پرتوتابى خارجى با شيمى‌درمانى همزمان به‌عنوان درمان اوليه ترجيح داده مى‌شوند.

ملانوم بدخيم

ملانوم بدخيم برخاسته از آنورکتوم، پيش‌آگهى فوق‌العاده بدى دارد. اين ضايعه که اغلب براى مدت‌هاى طولانى کشف‌نشده مى‌ماند، در بسيارى از موارد به‌صورت يک زخم يا توده‌اى تيره تظاهر مى‌کند که از مقعد بيرون زده است. بيش از نيمى از چنين ضايعاتى رنگدانه‌دار هستند. درگيرى گره‌هاى لنفى و متاستاز دوردست در اوايل بيمارى رخ مى‌دهند. درمان جراحى از برش موضعى تا رزکسيون پرينه‌آل شکمى و برداشتن گره‌هاى لنفى لگن متفاوت است.

بيمارى بوون

بيمارى بوون ممکن است همان‌طور که بر روى صورت، دست‌ها و تنه ظاهر مى‌شود، در منطقهٔ دور مقعد نيز رخ دهد. بيماران اغلب به‌علت خارش و ضايعه‌اى کدر، قرمز، گسترش‌يابند، نامنظم، پلاک شکل و اگزما مانند مراجعه مى‌کنند. بيوپسى نشان‌دهندهٔ کارسينوم در محل، همراه با هيپرکراتوز، و سلول غول‌‌آسائى هاله‌دار، داخل اپيدرمى و مشخص است. درمان شامل برداشتن موضعى ضايعه و مقدار کافى از کناره‌هاى آن يا مصرف موضعى فلورواوراسيل است.

بيمارى پاژهٔ خارج پستانى

بيمارى پاژهٔ خارج پستانى در مقعد بيمارى نادرى است که به‌صورت ضايعه‌اى پلاک‌مانند و طوسى کم‌رنگ با سفتى محيطى و گاه، توده‌اى در زير ظاهر مى‌شود. برخلاف بيمارى پاژهٔ نوک پستان، ممکن است تومورى زيرين وجود نداشته باشد. تشخيص بستگى به بيوپسى و يافته‌هاى بافت‌شناختى سلول‌هاى بزرگ داخل اپى‌تليومى دارد. اگر تومورى عروقى وجود داشته باشد، ارتشاح‌کننده و معمولاً کارسينومى کلوئيد است که از غدد دور مقعد يا ديگر ضمائم پوستى نشأت مى‌گيرد.

سرطان سلول بازال

سرطان سلول بازال تومور زخمى‌کنندهٔ ناشايعى است که در دهانهٔ مقعد ظاهر مى‌شود و مشابه ضايعهٔ شايع‌تر 'زخم جونده' ( 'rodent ulcer' ) که روى سطوح باز پوستى ديده مى‌شود. برداشتن موضعي، درمان انتخابى است، چرا که تومور متاستاز نمى‌دهد.