ملاحظات کلی

توزيع سن شروع کوليت اولسرو، دو قله دارد که قلهٔ اول آن بين سنين ۱۵ تا ۳۰ سالگى و قلهٔ دوم کوتاه‌تر آن در دهه‌هاى ششم تا هشتم است. زنان اندکى بيشتر از مردان مبتلا مى‌شوند. در %۴۰-۱۵ بيماران، سابقهٔ خانوادگى کوليت اولسرو يا بيمارى کرون وجود دارد.

علت کوليت اولسرو شناخته شده نيست، فرضيهٔ کنونى بر اين مبنا است که عوامل خارجي، پاسخ‌هاى ميزبان و تأثيرات ايمونولوژيک ژنتيک در پاتوژنز بيمارى التهابى روده تأثيرى متقابل دارند. براساس اين نظريه، کوليت اولسرو و بيمارى کرون تظاهرات مختلف يک بيمارى واحد هستند.

کوليت اولسرو يک بيمارى التهابى منتشر است که در ابتدا محدود به مخاط مى‌باشد. آبسه‌هائى در چاله‌هاى ليبرکون تشکيل مى‌شوند، به زيرمخاط سطحى نفوذ مى‌کنند و از طريق گسترش عرضى باعث ريزش مخاط پوشاننده مى‌شوند. احتقان عروقى و خونريزى شديد هستند. لبه‌هاى زخم‌ها به‌صورت منگوله (tag)‌هاى مخاطى که به مجرا برجسته مى‌شوند. برآمده‌اند (پوليپ‌هاى کاذب يا پوليپ‌هاى التهابي). به‌جز در شديدترين موارد، لايه‌هاى عضلانى درگير نمى‌شوند؛ در سطح سروزى معمولاً تنها عروق خونى محتقن گشادشده ديده مى‌شوند. در بيمارى برق‌آسا (fulminant) زمانى‌که تمامى ضخامت ديواره درگير مى‌شود، کولون ممکن است گشاد يا سوراخ شود. کولون گشاد مى‌شود ولى مزوکولون نازک مى‌ماند (برخلاف بيمارى کرون).

اگر بيمارى محدود به رکتوم باشد - که در نيمى از موارد چنين است - پروکتيت اولسرو ناميده مى‌شود. التهاب ممکن است به‌سمت پروگزيمال گسترش مى‌يابد و کولون چپ را درگير کند، و در تقريباً يک‌سوم بيماران تمام کولون درگير مى‌شود (پان‌کوليت). در ده‌درصد موارد پان‌کوليت، چند سانتى‌متر از ايلئوم ديستال نيز زخمى مى‌شود (ايلئيت پس‌نورد، backwash iletis). مناطق دچار بيمارى با هم مجاور هستند، يعنى بيمارى قطعه‌اى يا ضايعات جهشى نادر هستند.