کنترل فیستول

درمان

احياء آب و الکتروليتى

در بسيارى از بيماران فيستول‌دار کاهش شديد حجم داخل عروقى و بينابينى وجود دارد و جايگزينى اين مايع با سالين ايزوتونيک اولين اولويت را دارد. احياء آب و الکتروليتى را اغلب مى‌توان ظرف يک يا دو روز به انجام رساند. به‌دنبال آن، حفظ هومئوستاز بستگى به اندازه‌گيرى دقيق مايعات از دست‌رفته و جايگزينى آن دارد.

کنترل فيستول

مايع تخليه‌شده از فيستول بايد جمع‌آورى شود تا از خراشيدگى پوست و بافت‌هاى ديوارهٔ شکم جلوگيرى و ميزان از دست‌دادن مايع ثبت شود.

کنترل سپسيس

آبسه‌ها را بايد به‌محض تشخيص تخليه کرد. درمان کور با آنتى‌بيوتيک‌هاى وسيع‌الطيف جايگزين مناسبى براى درناژ آبسه‌ها نيست.

مشخص‌کردن حدود فيستول

بررسى‌هاى راديوگرافيک با مادهٔ حاجب بايد به‌محض امکان انجام شوند.

تغذيه

تغذيهٔ کافى و کنترل سپسيس براى اين بيماران مرگ و زندگى را تعيين مى‌کنند. يک قانون عمومى مفيد اين است که در هنگام شروع، از تمام غذاهاى خوراکى اجتناب شود.

براى بسيارى از بيماران، تغذيهٔ کامل غيرخوراکى (وريدي) تا زمان بهبود فيستول يا بستن آن به‌طريق جراحى منبع خارجى اصلى کالرى و نيتروژن است. براى بيماران با فيستول‌هاى با برون‌ده کم يا ديستال، مسير خوراکى براى تغذيه ارجحيت دارد.

ديگر اقدامات

آنتاگونيست‌هاى گيرندهٔ H2 داروى همراه خوبى در بيماران با فيستول‌هاى پروگزيمال هستند. با کاستن از ترشح اسيد معده، برون‌ده فيستول کاهش مى‌يابد و درمان آب و الکتروليتى ساده‌تر مى‌شود.

جراحى

حدود ۳۰% فيستول‌ها خودبه‌خود بسته مى‌شوند؛ بيمارى کرون، رودهٔ ملتهب، سرطان، جسم خارجي، انسداد ديستال، از بين رفتن وسيع پيوستگى روده، و کوتاه بودن (<۲cm) مسير فيستول با بسته‌نشدن فيستول همراه هستند. اگر فيستول‌ها به‌سمت بسته‌شدن خودبه‌خود پيش بروند، معمولاً ظرف يک ماه پس از ريشه‌کن کردن عفونت و شروع حمايت کافى تغذيه‌اى بهبود مى‌يابند، و تداوم آنها بيش از يک ماه در بيشتر موارد به‌معناى ضرورت بستن فيستول با جراحى است.