تومورهاى خوشخيم، از جمله کارسينوئيدها در معاينهٔ ميکروسکوپى نمونههاى آپانديس ۷۱۰۰۰ انسان، در ۶/۴% موارد يافت شدهاند. نئوپلاسمهاى خوشخيم ممکن است از هر عنصر سلولى ايجاد شوند و اغلب بهطور تصادفى يافت مىشوند. گاهى يک نئوپلاسم مجراى آپانديس را مسدود مىکند و منجر به آپانديسيت حاد مىشود. هيچ درمانى بهجز آپاندکتومى انديکاسيون ندارد.
در همان گروه بزرگ نمونهها، در ۴/۱% آپانديسها تومورهاى بدخيم اوليه يافت شدند. کارسينوئيد و تومورهاى آرژنتافين اکثريت سرطانهاى آپانديس را تشکيل مىدهند. آپانديس شايعترين محل تومور کارسينوئيد در دستگاه گوارش است. تومورهاى با قطر بيشتر از ۲سانتىمتر نادر هستند، و اگرچه تهاجم موضعى به ديوارهٔ آپانديس در ۲۵% موارد رخ مىدهد، تنها ۳% به گرههاى لنفى متاستاز مىدهند. آپاندکتومى بهعنوان درمان کفايت مىکند، مگر آنکه گرههاى لنفى بهطور واضح گرفتار شده باشند، قطر تومور بيش از ۲سانتىمتر باشد، يا تهاجم به مزوآپانديس يا پايهٔ سکوم رخ داده باشد. درمان انتخابى اين ضايعات پيشرفتهتر برداشتن کولون سمت راست (همىکولکتومى راست) است.
موکوسل
موکوسل آپانديس، آپانديسى گشاد و کيستى است که با موسين پرشده است. موکوسل ساده نئوپلاسم نيست و حاصل انسداد مزمن بخش پروگزيمال مجرا (معمولاً توسط بافت فيبري) است. از نظر بافتى موکوسل ساده با اپىتليوم مکعبى مسطحشده مفروش شده يا اصلاً اپىتليوم ندارد. موکوسل ساده با آپاندکتومى علاج مىشود.
در موارد کمتري، موکوسل در اثر نئوپلاسم - سيست آدنوم، يا آدنوکارسينوم درجهٔ ۱ در ترمينولوژى قديمى - ايجاد مىشود. در سيستآدنوم، مجرا با موسين پر مىشود ولى ديواره از
اپىتليوم ستونى با برجستگىهاى پاپيلارى پوشيده شده است. تومور در ديوارهٔ آپانديس ارتشاح نمىيابد و متاستاز نمىدهد، اگرچه ممکن است پس از برداشتن آپانديس بهصورت موضعى
عود کند. آپاندکتومى بهعنوان درمان کفايت مىکند.