پیش‌آگهی

ايلئوس سنگ صفراوى يعنى انسداد مکانيکى روده ناشى از به دام افتادن يک سنگ صفراوى بزرگ به درون روده مى‌باشد. اين بيمارى غالباً در زنان ديده مى‌شود و سن متوسط بروز آن حدود ۷۰ سال است.

درمان

درمان مناسب عبارت است از لاپاروتومى اورژانس و برداشتن سنگ مسدود‌کننده از طريق يک انتروتومى کوچک. رودهٔ پروگزيمال بايد از نظر وجود سنگ ثانويه به‌دقت مورد بررسى قرار گيرد تا بيمارى پس از عمل عود نکند. در عمل اول، کيسه صفرا نبايد دستکارى شود.

پس از بهبودى از عمل، در صورتى‌که بيمار هم‌چنان از علائم مزمن کيسه صفرا شکايت داشته باشد بايد يک کوله‌سيستکتومى انتخابى انجام شود.

پيش‌آگهى

ميزان مرگ و مير ايلئوس سنگ صفراوى حدود ۲۰% است، که عمدتاً از وضعيت سلامت بد بيماران سالمند به‌ هنگام لاپاروتومى ناشى مى‌شود.

يافته‌هاى بالينى

علائم

بيمار معمولاً با انسداد واضح رودهٔ کوچک، خواه کامل يا نسبى مراجعه مى‌کند. کيسه صفرا ممکن است حاوى يک يا چند سنگ باشد، ولى سنگ‌هائى که باعث ايلئوس سنگ صفراوى مى‌شوند تقريباً هميشه ۵/۲ سانتى‌متر يا بيشتر قطر دارند. اکثر اين سنگ‌ها از روده پروگزيمال به‌سمت پائين حرکت مى‌کنند تا زمانى‌که به ايلئوم برسند. ممکن است به‌هنگام عبور يک سنگ صفراوى از فيستول به خم کبدى کولون، و يا حتى پس از عبور سنگ از کل رودهٔ کوچک، رودهٔ بزرگ دچار انسداد شود.

نشانه‌ها

در اکثر بيماران، يافته‌ها در معاينهٔ فيزيکي، مشخصهٔ انسداد رودهٔ کوچک ديستال هستند.

بررسى‌هاى تصيربردارى

علاوه بر رودۀ کوچک گشادشده، ممکن است در تصاوير راديوگرافى سادهٔ شکم نيز سنگ صفراوى ديده شود. در حدود ۴۰% از موارد، با معاينهٔ دقيق تصوير، گاز در درخت صفراوى ديده مى‌شود که نشانه‌اى از فيستول کيسه صفرا به روده است. در صورتى‌که تصوير بالينى نامشخص باشد، بايد از دستگاه گوارش فوقانى با مادهٔ حاجب تصويربردارى شود، که فيستول کيسه صفرا به روده را نشان داده و وجود انسداد روده را اثبات مى‌کند.