خد(۳)

	خدا گر ز حکمت ببندد درى	ز رحمت گشايد درِ ديگرى (سعدى)
		نظير:
		از آن زمان که فکندند چرخ را بنياد	درى نيست زمانه که ديگرى نگشاد (سنائى)
		- ايزد هرگز درى نبندد بر تو	تا صد ديگر به بهترى نگشايد(از اسرارالتوحيد)
		- تا خدا نگشود صد در بر کسى يک در نيست (اهلى شيرازى)
		- گر خدا يک در ببندد صد درِ ديگر گشايد (ابوالحسن فرهانى)
	خدا گلچين است
		نظير: هر گل که بيشتر به چمن مى‌دهد صفا	گلچين روزگار امانش نمى‌دهد (مولوى)
	خدا ما را شناخت که برايش پا نگذاشت
		رک: خدا خر را شناخت شاخش نداد
	خدا ميان دانهٔ گندم خط گذاشته است٭
		يعنى نصفش مال تو، نصفش مال فقيرا
			٭ مکتبى گويد:
			ز آن دو نيم است دانهٔ گندم	که يکى خود خورى يکى مردم (حافظ)
	خدا مى‌بيند و مى‌پوشد همسايه نمى‌بيند و مى‌خروشد
	خدا مى‌رساند ز هر جا که هست
		رک: خدا روزى‌رسان است
	خدا نان مى‌دهد کو دندان، جامه دهد کو اندام؟
	خدا نجّار نيست اما در و تخته را خوب به‌هم مى‌اندازد!
		نظير:
		گِل زن و شوهر را از يک تغار برداشته‌اند
		- خدا تخته تراش نيست، به‌هم ‌انداز است
	خدا وسيله‌ساز است
		نظير:
		درِ دنيا را نبسته‌اند
		- اميدها در نااميدى است
		- خدا کس بيکسان است
	خدا وقتى مى‌دهد نمى‌پرسد کيستى (از مجموعهٔ امثال، طبع هند)
		نظير: وقتى مى‌آيد، بگير که مى‌آيد
	خداوندا مرا آن دِه که آن بِهْ (حافظ) ٭
			٭ وصال او ز عمر جاودان بِهْ	............................. (حافظ)
	خداوندا زن زشت را تو بردار	خودم دانم خر لنگ و طلبکار! (باباطاهر)
		رک: شوى زن زشت نابينا بِهْ
	خداوندا غريبان خوار و زارند	به نزد هيچ‌کس قُربى ندارند(از ترانه‌هاى روستائى)
	خداوند همه چيز را به يک بنده نمى‌دهند
		نظير: خداى ما که با عدل است و داد است	همه چيزى را به يک بنده نداده است
	خدا هم از موى سفيد شرم مى‌کند٭
		نظير: پيران را مداريد خوار تا همه گل شويد، بى‌خار
			٭ تمثّل:
			دلم مى‌دهد وقت وقت اين نويد	که حق شرم دارد از موى سپيد
			عجب دارم از شرم دارد ز من	که شرمم نمى‌آيد از خويشتن (سعدى)
	خدا همان‌قدر که بندهٔ بد دارد بندهٔ خوب هم دارد
		نظير: همان‌قدر که آدم بد هست آدم خوب هم هست
	خدا هيچ تنابنده‌اى را به گرسنگى امتحان نکند
		رک: گرسنگى را چه ديده‌اي!
	خدا هيچ عزيزى را ذليل نکند!
	خدا هيچ کافرى را کُرّه‌دار نکند!
		نظير:
		کلاغ از وقتى بچه‌دار شد يک شکم سير به خود نديد
		- خر کرّه‌دار را کسى به درو راه نمى‌دهد
		- زن کرّه‌دار را به عروسى راه نمى‌دهند
	خدا هيچ‌کس را بخور و بخواب نيافريده
		رک: از تو حرکت، از خدا برکت
	خدايا آن را که عقل دادى چه ندادى و آن را که عقل ندادى چه دادى؟ (خواجه عبدالله انصارى)
		رک: الهى، آن را که عقل دادى...
	خدا يار بيکسان است
		نظير:
		کس بيکسان خداست
		- خدا يار مظلومان است
	خدا يار تنبل‌هاست! (عامیانه).
		نظير:
		بخور و بخواب کار من است، الله نگهدار من است
		- خدا يار شلخته‌هاست!
	خدا يار مظلومان است
		رک: خدا يار بيکسان است
	خدايا، هر چه از تو به ما رسد الحمدالله، هر چه از ما به تو رسد استغفرالله!
	خداى داند و من دانم و تو هم دانى	که يک فلوس ندارد عبيد زاکاني!(عبيد زاکانى)
	خداى در خورِ هر کس دهد هر آنچه دهد٭
		رک: به هر کس آندهد يزدان که شايد
			٭ ..............................	در اين حديث يقينند مردمان اغلب(فرّخى سيستانى)
	خداى عزّ و جلّ جمله را بيامرزد (عثمان مختارى)
		نظير: خدا پاکمان کند خاکمان کند
	خداى کار چو بر بنده‌اى فرو بندد	به هر چه دست بَرَد رنج او بيفزايد
	خدا يک جو بخت بدهد!
		رک: يک جو بخت بهتر از صد خروار هنر است
	خدا يک جو عقل به تو بدهد يک پول زيادى هم به من!
		رک: آن وقت که عقل قسمت مى‌کردند تو عقب ترازو و مثقال رفته بودى؟
	خدا يک زبان داده و دو گوش، يعنى يکى بگوى و دو بنيوش
		رک: يکى بگو دو تا بشنو
	خدا يکى، يار يکى
		نظير:
		خانه يکى، خدا يکى، يار يکى
		- دادار يکى، کار يکى، يار يکى، يکزنِ خوب مرد را کافى است	بيش از اين هم نمى‌شايد
		- از يکى بيش اگر بخواهى زن	به‌جز اندوه و غم نمى‌زايد(شاهزاده، شيخ‌الرئيس‌ افسر)
		- يک دل‌دارى بس است يک دوست تو را (جامى)
		- يک دوست بسنده کن يک دل‌دارى
		- يک يار بسنده کن که يک دل دارى
		- دو ابر داشتن از يکدلى نيست (نظامى)
		- مرد دو زنه هميشه رويش سياه است
		- دلارامى که دارى دل در او بند	دگر چشم از همه عالم فرو بند (سعدى)
		- دل بيش کشد رنج چو دلبر دو شود
		- يکى جفت همتا تو را بس بوَد (نظامى)
		- دل يکى داريم و دو دل نمى‌گنجد دو بار (اوحدى)
		- زن يکى بيش مبر ز آن آنکه بوَد فتنه و شر (ملک‌الشعرا محمد تقى بهار)
		- رسم عاشق نيست با يک دل دو دلبر داشتن (قاآنى)
	خداى ما که با عدل است و داد است	همه چيزى را به يک بنده نداده است
		نظير: خداوند همه چيز را به يک بنده نمى‌دهد
	خداى نسل حسود از جهان براندازد!
		رک: اگر حسود نباشد جهان گلستان است
	خداى هر چه کسى را دهد غلط ندهد٭
		رک: دولت ندهد خداى کس را به غلط
			٭ ............................	غلط روا نبوَد بر خداى ما سبحان (عنصرى)
	خدائي٭ جدا، کدخدائى جدا؟ (نظامى)
			٭ خدائى: رياست و بزرگى
	خدمت به خر مزدش تيز است و لگد!
		رک: سگ را اگر خدمت کنى بهتر که بد بنياد را
	خدمت خانه امروز با فضّه است!
	خدمتى که حرمت در آن نباشد ترک گفتن بهتر (سَمَک عيّار)
	خديجه هست و فاطمه کوره هم هست! ٭
		رک: عسل در باغ هست و غوره هم هست
			٭ عسل در باغ هست و غوره هم هست	............................ (لاادرى)