دیورتیکول اپی‌فرنیک

اصول تشخيص

- ديسفاژى و احساس فشار در قسمت تحتانى مرى پس از غذا خوردن

- استفراغ متناوب، درد زير جناغ

- محدودهٔ تيپيک ديورتيکول در راديوگرافى

- اختلال حرکت در قسمت تحتانى مرى

- گاهى از اوقات همراهى فتق هياتال

ملاحظات کلى

ديورتيکول‌هاى فشارى اپى‌فرنيک معمولاً درست بالاى ديافراگم قرار دارند ولى ممکن است تا ناحيهٔ ميانى توراکس نيز گسترش داشته باشند. اين ديورتيکول‌ها معمولاً با اختلال حرکتى مرى همراه هستند و غالباً بزرگتر از ديورتيکول‌هائى هستند که در ساير مناطق مرى ايجاد مى‌شود. ممکن است دهانهٔ ديورتيکول دچار ازوفاژيت شود. مدياستينيت لوکاليزهٔ اطراف ديورتيکول نيز ممکن است وجود داشته باشد، به‌خصوص اگر مخاط زخيم شده باشد.

ديسفاژى و رگورژيتاسيون از علائم عمده هستند، ولى ممکن است آسپيراسيون و علائم ريوى نيز يافت شود. در مانومترى انقباضات مکرر و همزمان (يا گاه انقباضات طولانى و پردامنه) در تنهٔ مرى ديده مى‌شود و در بسيارى از موارد عملکرد اسفنکتر تحتانى مرى مختل است.

تشخيص

تصاوير راديوگرافى و فلوئوروسکوپى چنان واضح و مشخص هستند که معمولاً به تشخيص قطعى مى‌رسند.

عوارض

ازوفاژيت، پرى‌ازوفاژيت و گاه خونريزى از زخم شايع‌ترين عوارض هستند. آسپيراسيون محتويات بالاآورده از مرى به درون درخت تراکئوبرونشيال ناشايع است.

درمان

اکثر بيماران علائم خفيفى دارند که به جراحى نياز ندارد. جراحى در صورتى توصيه مى‌شود که علائم شديد باشند. عمل جراحى بايد شامل موارد زير باشد: توراکوتومي، ديورتيکولکتومي، و ميوتومى طولى محيط مرى در سمت مقابل محل ديورتيکول.

پيش‌آگهى

جراحى در ۸۰ تا ۹۰% از موارد موفقيت‌آميز است.