رشد رویشی

برگ‌ها که توسط ساقه و شاخه نگهداشته مى‌شوند کارخانه‌هاى سازنده کربوهيدرات‌ها در محصولات زراعى موجود هستند. وجود آنها براى دريافت و تبديل انرژى نورانى (از طريق فتوسنتز) به رشد و عملکرد ضرورى مى‌باشند. برگ‌ها همچنين منبع ذخيره ازت براى ميوه مى‌باشند. در طى دوره ميوه‌دهى ازت به‌صورت قابل جذب درآمده و دوبارهٔ بين ميوه‌ها توزيع مى‌شود.

اندام‌هاى رويشى (شامل جوانه‌ها، برگ‌ها و ساقه‌ها) از جوانه‌هاى انتهائى و جانبى ساقه‌ها (که با محور جنينى بذر شروع مى‌شود) منشاء مى‌گيرند. جوانه‌هاى جانبي، محورى در زاويه دمبرگ و ساقه تشکيل مى‌گردند. رشد جديد همچنين مى‌تواند حاصل فعاليت جوانه‌هاى نابه‌جا، که در بافت زاينده ساقه يا دايره محيطيه ريشه تشکيل شده‌اند، باشد.

صرف‌نظر از نوع گونه، منشاء تشکيل جوانه‌ها از نظر مورفولوژيکى و نحوهٔ فعاليت، مشابه يکديگر است (شکل نمونه جوانه رويشى يک گياه از خانواده گندميان) جوانه‌ها را مى‌تواند به‌عنوان يک سرى زيرواحد ساختمانى به حساب آورد که از نظر درجه نمو و تکامل، از قاعده به‌طرف نوک، متفاوت هستند. هر جزء ساختمانى که فيتومر (phytomer)، نام دارد از ۳ قسمت تشکيل شده است: ۱. گره و ميانگره، ۲. برگ، ۳. جوانه جانبي. در بعضى گونه‌ها، فيتومرهاى کامل‌ترِ داراى آغازهاى ريشه نيز وجود دارند. فيتومرها از قاعده به‌طرف بالا نمو پيدا کرده و نمو آنها نامحدود است. به‌هر حال، تشکيل گل‌ها به نمو فيتومرهاى رويشى که در بالا به آن اشاره شد، خاتمه داده و اجزاء آن به قسمت‌هائى از گل‌آذين تغييرشکل مى‌دهد. در گياهان گرامينه نواحى معتدل، تشکيل گل‌ها چراغ سبزى براى شروع طويل شدن ساقه‌ها (ميانگره) مى‌باشد. اين امر سبب تفکيک برگ‌ها و همچنين قد کشيدن گل‌آذين و قرار گرفتن در محيطى سرشار از انرژى خورشيدى در بالاى جامعه گياهى مى‌گردد.