آب

در بدو امر نام بردن از آب به منزله يک ماده غذائى کمى ثقيل به‌نظر مى‌رسد. ولى آب در تغذيه روزانه طيور جنبه حياتى دارد محروميت از آب طيور را به مراتب سريع‌تر از محروميت از هر ماده‌ٔ غذائى ديگر از پاى درمى‌آورد. مرغان خانگى در برابر تشنگى بسيار حساس هستند به‌طورى‌که چند ساعت پس از محروميت از آب توليد به سرعت پائين مى‌آيد و حتى قطع مى‌گردد. يک روز محروميت از آب سبب تلفات زياد در گله‌هاى مرغ مى‌گردد.

از نظر شيميائى آب از هيدروژن Hydrogen و اکسيژن Oxygene به نسبت ۲ و ۱ (H2O) تشکيل شده است و تقريباً ۶۵ درصد از وزن تخم‌مرغ و ۵۵-۷۵ درصد از وزن بدن طيور از آب تشيکل شده است.

وجود آب براى هضم و جذب غذا، انتقال غذا از يک نقطه بدن به نقطه ديگر و تنظيم حرارت بدن ضرورى است. مقدار آب مورد لزوم براى طيور بسته به عوامل مختلف فرق مى‌کند.

اين عوامل عبارتند از:

۱. مقدار غذائى که خورده مى‌شود.

۲. حرارت و رطوبت محيطى.

۳. سن و وضع پرنده از نظر سلامت بيمارى.

۴. ساختمان و کيفيت غذا، مقدار رطوبت، نمک و پروتئين غذا.

به‌طور کلى نسبت آب و غذاى خورده شده در طيور در حدود ۲ به ۱ و يا ۳ به ۱ است. وقتى که هوا خشک و گرم است طيور ۲-۳ بار بيشتر از حالت معمولى آب مى‌نوشد. همچنين در هنگام بيمارى اغلب عطش مرغ زياد مى‌شود و آب بيشترى مى‌‌نوشد. از اين‌رو هميشه بايد آب تميز و پاکيزه و کافى در اختيار مرغ‌ها قرار داد.