در بيمارانى که لولهگذارى شدهاند بايد دستور ساکشن تراکئال يا روشهاى ديگر درمان تنفسى داده شود. چنين بيمارانى بايد به انجام تنفس عميق ترغيب شوند تا از اتلکتازى
جلوگيرى گردد.
وضعيت در بستر و راهاندازى
بيمار بايد تا بهدست آوردن هوشيارى هر ۳۰ دقيقه پهلو به پهلو چرخانده شود و پس از بههوش آمدن، تا ۱۲ - ۸ ساعت براى جلوگيرى از اتلکتازي، هر ساعت جابهجا شود. براى کاهش ميزان
استاز وريدى توصيه شده که راهاندازى سريع انجام شود.
رژيم غذائى
بيماراين که جراحى توراکس يا شکم شدهاند و بيماران شديداً بدحال نبايد تا بعد از برگشتن عملکرد گوارشى از راه دهان تغذيه شوند (معمولاً براى ۴ روز).
درنها
جراح بايد مکرراً درنها را معاينه کند، زيرا ماهيت و مقدار مايع خارج شده ممکن است عوارضى مانند خونريزى يا فيستول را آشکار نمايد.
داروها
بايد به جايگزين کردن کورتيکوستروئيدها در بيماران پرخطر توجه خاصى شود زيرا نارسائى آدرنال بعد از جراحى تهديدکنندهٔ زندگى است. در بيماران ICU بايد پروفيلاکسى استرس اولسر
معده با آنتى اسيد يا آنتاگونيست رسپتور H۲ هيستامين مدنظر قرار گيرد.
مانیتورینگ
علائم حياتى
تعداد دفعات اندازهگيرى اين علائم به نوع جراحى و شرايط بيمار در اتاق ريکاورى بستگى دارد.
فشار وريد مرکزى
اگر عمل جراحى با گرفتارى عروق بزرگ يا خونريزى شديد يا شيفت مايعات همراه باشد، بايد در مرحلهٔ ابتدائى بعد از جراحي، فشار وريد مرکزى متناوباً اندازهگيرى شود.
تعادل مايعات
در جراىهائى که شيفت مقادير زياد مايع يا کاهش عملکرد کليوى ايجاد مىشود براى اندازهگيرى مکرر برونده ادرارى بايد از کاتتر مثانه استفاده شود. در غير اينصورت، اگر
بيمار ۶ تا ۸ ساعت بعد از جراحى قادر به ادرار کردن نباشد، بايد جراح در جريان قرار گيرد.