فلج اطفال

مقدمه و معرفى بيمارى:

- تعريف و اهميت بهداشتى:

پوليوميليت يک بيمارى حاد عفونى است که مى‌تواند سيستم عصبى مرکزى را بشدت گرفتار کرده و منجر به علايم فلج شل حاد (Acute Flaccid Paralysis-AFP) گردد. بيمارى پوليوميليت از زمان‌هاى بسيار قديم وجود داشته است. به‌طورى که در تصاوير و کتيبه‌هاى بسيار قديمى آثارى از علايم اين بيمارى بصورت کوچکى اندام، بخصوص پاها، مشاهده مى‌شود. از شواهد تاريخى چنين برمى‌آيد که در ابتدا اين بيمارى اپيدمى‌هايى همانند طاعون يا آبله را باعث نمى‌شده است، بلکه بصورت بومى (آندميک) بخصوص در سن پايين بروز مى‌نموده است. گزارش‌هاى بالينى و اپيدميولوژى از اين بيمارى از اواخر قرن ۱۹ و اوايل قرن ۲۰ وجود دارد، اما مطالعه‌هاى اساسى درمورد آن از سال ۱۹۰۸ آغاز شد که در اين سال لندستينر (Landsteiner) بيمارى را به ميمون‌ها انتقال داد و درآنان ضايعه‌هاى هيستوپاتولوژيک مشخص ايجاد نمود. پل و تراسک در سالهاى ۱۹۳۰ ويروس را از مدفوع بيماران و حاملان سالم طى هفته‌هاى متوالى جدا کردند و همين امر باعث شد که پوليوميليت به‌عنوان عفونت روده‌اى محسوب شود.

تاريخچهٔ پوليوميليت تغيير عمده‌اى را در شيوع بيمارى و سن ابتلا نشان مى‌دهد. قبل از سالهاى ۱۹۰۰ بيشتر موارد عفونت در کودکان ديده مى‌شد و موارد بيمارى با علايم توسعه‌يافته نادر بود. چرا که در سنين پايين، عفونت پوليوويروسى به‌طور معمول به سيستم گوارشى محدود مى‌شود. افزايش سطح بهداشت و امتيازهاى حاصل‌شده باعث مى‌شود که بخت عفونت درميان نوزادان و کودکان کاهش يابد و تعداد افرادى که در سنين بالاتر تماس اوليه با اين ويروس‌ها را پيدا مى‌کنند، افزايش يابد و در سنين بالاتر درصد بيشترى از عفونت با اين ويروس‌ها با علايم بيمارى همراه است. اندرس و همکارانش در سال ۱۹۴۹ توانستند ويروس‌هاى مذکور را از روى کشت سلول جدا کنند. که منجر به توليد واکسن کشته و زنده و اخذ جايزه نوبل توسط پژوهشگران نامبرده در سال ۱۹۵۴ شد. مصرف اين واکسن‌هاى مؤثر، افت تدريجى اپيدمى‌ها و موارد بيمارى را به‌دنبال داشت تاآنجايى که امکان ريشه‌کنى ازطريق ايمن‌سازى مناسب به‌اثبات رسيد. در سال ۱۹۸۸ برنامه ريشه‌کنى ازطرف سازمان جهانى بهداشت در سطح جهانى براى سال ۲۰۰۰ تدوين و ارائه گرديد و فعاليت در سطح جهانى ازجمله در کشور ما براى به‌انجام رساندن اهداف فوق به‌طور گسترده‌ شروع شد.