مبارزه با لارو پشه‌ها و کاهش منابع لاروی

روش‌هاى مکانيکى (Mechanical methods)

روش‌هاى مکانيکى يا فيزيکى از قديمى‌ترين روش‌هاى مبارزه با لارو پشه‌ها و کنترل مالاريا به‌ شمار مى‌روند. به‌ طور کلى هدف روش‌هاى مکانيکى عبارت است از جلوگيرى از ايجاد لانه‌هاى لاروي؛ ازبين بردن لانه‌هاى موجود در اطراف اماکن انسانى از راه زه‌کشى (Drainage)؛ پُرکردن و از بين بردن گودال‌ها، حلب‌هاى خالي، حوض؛ و پوشش دَر يا سرپوش براى چاه‌ها و تانکر آب رودخانه‌ها.

کاشتن درخت اکاليپتوس در نواحى باتلاقى سبب خشک‌شدن باتلاق مى‌شود. عدم توجه به بهداشت محيط در هنگام توسعهٔ شهر يا روستا، احداث جاده‌ها، برقراى نظام آبيارى و حفر چاه‌هاى آب، مخاطره‌آميز مى‌باشد. اين‌گونه برنامه‌ها در مناطق مالارياخيز خطر بيمارى را دوچندان مى‌کند و براى ناقلان شهرى فرصت مناسبى به وجود مى‌آورد.

کنترل شيميائى

کنترل شيميائى شامل کاربرد مواد نفتى در سطح لانه‌هاى لاروى و لاروکش‌هاى شيميائى از گروه ترکيب‌هاى ارگانوفسفره مانند تمفوس (Temphos abate) مى‌باشد.

روش‌هاى بيولوژيکى (Biological methods)

روش‌هاى بيولوژيکى شامل بکارگيرى شکارچى‌ها (Predators)، مانند ماهى‌هاى لاروخوار (ماهى گامبوزيا که از قديم کاربرد آن معمول بوده است و ماهى آ. فانيوس (A. Phanius) بومى جنوب ايران است) و پاتوژن‌ها (B.sphaericus, Bacillus Thuringiensis H-14) در مبارزه با لارو پشه‌ها مؤثر بوده، بصورت تجارى در دسترس مى‌باشند. نظر به اينکه کاربرد حشره‌کش‌ها باعث بروز مقاومت ناقل درمقابل آنان و همچنين سبب آلودگى محيط زيست انسان و ديگر موجودات مى‌شود، کاربرد پاتوژن‌ها جهت جانشينى مورد تأکيد است. کاربرد باسيل در مناطقى که داراى لانه‌هاى لاروى محدود مى‌باشد، مؤثر بوده و تکرار آن در نوع پودر و تابل يا گرانول و غيره لازم است.