محبّت عامل مهمى است که براى درمان هرگونه درد مىتواند مورد استفاده باشد. هم رامکننده است و هم به راه آورنده. براساس تجارب مهر و محبّت بيش از خشم و کين و تنبيه مىتوانند موجد آثار رشد باشند، يک مربّى مهربان و آگاه مىتواند نقشى سازنده درباره او ايفا کند و با مهر و محبّتش او را به راه آورد.
پند و اندرز
کودکان و حتى بزرگتران اگر دريابند که والدين و مربيان با او از سرخيرخواهى سخن گرفته و در اين راه جز رشد و سعادت او قصدى ندارند جدّاً تسليم او مىشوند و به راهنمائىهاى او توجّه مىکنند. از پنددادن و نصيحت خسته نشويد که فرجامش خير و سعادت است.
استفاده از ملاحظات
پيش از اين هم گفتهايم که استفاده از ملاحظات و رودربايستىها براى به راهانداختن رشد و کنترل کودک بسيار مفيد ومؤثر است. در طريق تربيت و اصلاح مىتوان از ملاحظات خويشاوندي، معاشرتي، دوستى براى هدايت استفاده کرد. عمر اين بهرهگيرىها شايد طولانى نباشد ولى کافى است که فرد را به حرکت اندازد و موجبات عادت او را پديد آورد.
پاداشها
از فنون لازم براى اصلاح چنين کودکى دادن جايزه و پاداش به کودک است، زمانى که او در اين راه موفقيتهائى بدست آورد. البته سعى براين است که اين امر صورت رشوهاى بخود پيدا نکند که در آنصورت مشکلى جديد براى کودک پديد مىآيد. تهيه اشياء مورد علاقه بتناسب امکانات خود شيوهاى مهم در تربيت و اصلاح است.
ايجاد اميد
آري، او به راه مىافتد ولى توان حرکت و تلاش کافى ندارد، بويژه که ميزان پيشرفت او محدود است. يک مربّى نبايد از اين مسأله نگران و مأيوس شود. دلخوش دارد که موفقيتها درپى هستند. همچنين اين روحيه و اميد را در کودک نيز بايد پديدآورد و مرتباً به او دل و جرأت داد که به پيش برود زيرا که موفقيت نزديک است.