| به خاطر داشته باشيد که بچه‌ها از نظر تحرک بدني، ذاتاً با يکديگر فرق دارند. به همان اندازه که پرورش و تمرين مهارت‌هاى جسمانى براى کودکى که از نظر طيّ مراحل رشد به مرحلهٔ لازم رسيده کارساز است، کوشش براى گذار سريع‌تر او از مراحل رشد در صورت عدم آمادگى ذهنى و جسمى لازم، امکان‌پذير نيست.
|
|
|
|
|
|
| براى انجام اين کار بايد عضلات گردن کودک قدرت کافى داشته باشند. او را روى شکم بخوابانيد و ببينيد آيا مى‌تواند وقتى که شما:
|
|
| - انگشتان شست خود را به او مى‌دهيد تا بگيرد.
|
| - با او صحبت مى‌کنيد در حالى که صورت شما، درست بالاى سر او قرار دارد.
|
| - جغجغه‌اى را درست بالاى سر او تکان مى‌دهيد، سر خود را بلند کند.
|
|
|
|
|
| اگر کودک مايل نيست که روى شکم بخوابد، او را وادار به اين کار نکنيد.
|
|
| برگشتن از پهلو به پشت (غلت زدن)
|
|
| توانائى غلت زدن در کودک، اولين احساس حقيقى حرکت را در او ايجاد مى‌کند به اين معنى که مى‌تواند به اسباب‌بازى‌هائى که کمى دور از دسترس هستند، دسترسى پيدا کند. مى‌توانيد از حدود شش ماهگى به بعد او را به اين کار تشويق کنيد:
|
|
| - کنار او دراز بکشيد تا براى نزديکتر شدن به شما مجبور به غلت زدن شويد.
|
| - يکى از اسباب‌بازى‌هاى مورد علاقهٔ او را کنار او بگذاريد.
|
| - بالاى سر او زانو بزنيد، سپس صورت خود يا يک اسباب‌بازى را ناگهان نزديک او ببريد (بايد اطمينان داشته باشيد که کودک اين حرکت شما را يک بازى تلقى کند.)
|
|
| وقتى توانست غلت بزند، بدش نمى‌آيد که با فشار ملايم دست خود او را بچرخانيد و يا وقتى که مى‌غلتد او را به پشت برگردانيد.
|
|
|
|
|
|
|
| بيشتر بچه‌ها تا حدود هشت‌ماهگى نمى‌توانند مستقلاً بنشينند، ولى نشستن در صندلى خودشان را با کمک بالش و بالشتک دوست دارند. صندلى‌اى براى او بخريد که قابل تغير از حالت شيب‌دار به حالت صاف باشد، به‌طورى‌که وقتى پشت او قوى‌تر شد بتواند از آن استفاده کند. وقتى او را در صندلى يا کالسکه، گوشهٔ مبل يا روى تخت مى‌نشانيد حتماً يک بالش کوچک را به حالت شيب‌دار پشت سر او قرار دهيد تا بتواند کاملاً به آن تکيه دهد (در چنين مواقعى هرگز کودک را تنها رها نکنيد). نشاندن کودک در يک کارتن مقوّائى محکم، به‌علت وجود ديواره‌هاى آن، او را کاملاً محافظت مى‌کند.
|
|
| براى اينکه کودک را تشويق به نشستن کنيد:
|
|
| - از حدود سه‌ماهگى به بعد، دست‌هاى او را به آرامى بالا بکشيد تا در وضعيت نشستن قرار گيرد. اگر آمادگى داشته باشد سر خود را بالا نگه مى‌دارد و کوشش مى‌کند خود را بالا بکشد.
|
|
| - در حالى که زير بازوهاى او را گرفته‌ايد، او را يا روى زانوهاى خود بنشانيد و يا بر لبهٔ يک ميز يا صندلى قرار داده و با او حرف بزنيد. براى اينکه به شما نگاه کند، احتمالاً سعى خواهد کرد که خود را صاف نگه دارد.
|
|
|
|
|
| - وقتى عضلات پشت او محکم‌تر شد، مثلاً از شش‌ماهگى به بعد، با قرار دادن بالش، لحاف يا پتوى لوله شده در اطراف او، او را روى زمين بنشانيد يا روى يک پتوى تا شده به مبل تکيه دهيد.
|
|
|
|
|
| - به او اسباب‌بازى‌هائى بدهيد که قِل نخورند و اشيائى در اختيار او بگذاريد که در حالت درازکش نتواند با آنها بازى کند؛ مثل قاشق و درِ قابلمه آنها را به يکديگر بزند، يا اينکه اسباب‌بازى‌هاى او را طورى قرار دهيد که براى برداشتن آنها مجبور به بالا کشيدن خودش باشد.
|
|
| - او را حدود يک ثانيه روى زمين بنشانيد و به محض اينکه خواست تعادل خود را از دست بدهد او را بگيريد.
|
