مهارت‌های جابه‌جائی

دو هدف عمدهٔ برنامه‌هاى اوايل دوران کودکى ايجاد ثبات و مهارت‌هاى جابه‌جائى است. مربيان و آموزگاران مى‌توانند فعاليت‌هائى را هدايت کنند که رشد در اين زمينه‌ها را سبب گردد.

ثبات

فعاليت‌هاى مربوط به ايجاد ثبات، تعادل ايستا و پويا را افزايش مى‌دهد. براى افزايش اين ثبات مى‌توانيد از چوب‌هاى موازنه، تخته‌هاى مخصوص راه رفتن، نرده‌بام و غيره استفاده کنيد. بايد کارى کنيد که استفاده از اين وسايل در کودک انگيزه‌اى ايجاد کند.

مهارت‌هاى جابه‌جائى

ماهيت مهارت جابه‌جائي، روى انتخاب و طراحى فعاليت اثر مى‌گذارد. يک روش حرکتى پيوسته بهترين روش براى دويدن، پرش کردن، جهيدن و سُر خوردن است. پريدن و جهش کردن ابتدا بايد با دقت و مراقبت انجام شود. از آنجائى که پريدن و جهيدن مستلزم کنترل و قدرت پاى بيشتر است. اين فعاليت‌ها به‌صورت انفرادى از مهارت‌ها استفاده مى‌کند. وقتى کودک عمل پرش را انجام مى‌دهد تأکيد بايد روى جدا شدن از زمين و فرود با هر دو پا باشد. وقتى کودک عمل پرش را انجام مى‌دهد ممکن است به‌دليل ضعف قواى جسمانى به کمک شما احتياج داشته باشد.

- پيست کوچک از مخروط‌هاى بزرگ و پرچم. از کودک بخواهيد کنار نوارها و پرچم‌ها راه برود و انواع مهارت‌هاى حرکتى و جابه‌جائى را به نمايش بگذارد. براى اجراء هر حرکت مى‌توانيد از به‌هم زدن دست‌ها يا ساعت وقت‌نگهدار، استفاده کنيد.

- وسيلهٔ اندازه‌گيرى پرش. کودک بايد بداند که هر بار چه مسافتى را پرش کرده است. پهن کردن يک بورياى مقياس‌بندى شده کودک را به پرش بيشتر تشويق مى‌کند.

- پرش از روى موانع. پارچه يا پتوئى که روى آن عکس‌هاى حيوانات يا اشياء نقاشى شده، روى زمين پهن مى‌شود. کودک بايد سعى کند تا با پرش‌هاى جفت پاى خود در حدّ فاصل اين تصاوير فرود آيد.

- پرش از روى مانع. ميله مانع پرش روى پايه‌هاى خود به حالت آزاد گذاشته مى‌شود کودک پشت مانع مى‌ايستد و بعد با جدا شدن از روى زمين از روى مانع عبور مى‌کند. توجه داشته باشيد ميلهٔ عبور بايد آزاد و رها باشد، به‌طورى‌ که در صورت تماس بدن کودک با آن به راحتى به روى زمين بيفتد.

- جهش کردن. کودک روى يک وسيلهٔ بلندتر از سطح زمين مى‌ايستد و از آنجا روى علايم مختلفى که روى زمين گذاشته‌اند پرش مى‌کند.

پيست کوچک

پرش روى علامت‌ها و نشانه‌ها

پرش از روى مانع