با تماشاى بازى کودکان به سهولت مىتوان پى برد که بازى غالباً عملى محرک و ارضاءکننده است که کودکان از اين طريق تا حدّ زيادى خشنودى و رضايت عاطفى کسب مىکنند. گرچه تفاوتها هميشه واضح نبوده يا به آسانى قابل فهم نيستند، ليکن اعمال مشخصى که بازى در بر دارد براى کودک روشن و هدفمند است. مارى شريدان اين اعمال را 'کارآموزي' ، 'تحقيق' ، 'کاردرماني' و 'تفريح' ناميد.
کارآموزى
هرچه کودک بزرگتر مىشود، توانائى او براى انجام امور روزمره مانند لباس پوشيدن و غذا خوردن و جواب دادن به تلفن نيز افزايش مىيابد. بازى مىتواند ابزار تمرين و کسب چنين مهارتهائى را فراهم سازد.
تحقيق
کودکان از راه مشاهده، کاوش، تأمل و يافتههاى خود مىتوانند به مسائل دنياى پيرامون خود پى ببرند. براى مثال کودک به خواص آب - که بعضى از اشياء در آن شناور مانده يا فرو مىروند - پى مىبرد. بازى فرصت کافى براى اين نوع يادگيرى غيررسمى را فراهم مىسازد.
کاردرمانى
بازى مىتواند تأثيرى آرامشبخش و سرگرمکننده بر کودک داشته باشد و او را به سادگى در مواردى چون رهائى از کسالت، موفقيت در جلب توجه ديگران، يا سازگارى با عوامل ناخوشايند جسمى و روحى (درد) يارى رساند.
تفریح
شاید بتوان گفت چیزی که بیدرنگ به ذهن خطور میکند این نقش بازی است. کودکان از طریق بازی خود را سرگرم میکنند و به راحتی به شادی و تفریح میپردازند.